Maatschappelijke relevantie
Ook met het oog op een beter begrip van- en omgaan met maatschappelijke problemen, belangengroepen en conflicten is de contextuele visie van grote betekenis. Gezien de complexe toestand waarin de mensheid zich momenteel bevindt, kan onderstaand citaat van professor I.B. Nagy over groepsloyaliteit als drijfveer voor terrorisme, inspirerend zijn.
Citaat uit: I. Boszormenyi-Nagy “Grondbeginselen van de contextuele benadering”, Hoofdstuk IX “Groepsloyaliteit als drijfveer voor politiek terrorisme”, De Toorts, 2000, p.174-175, vertaling Nelly Bakhuizen :
“Zoals in het klein families dikwijls niet kunnen geloven dat in het asociale gedrag van delinquente jongeren aspecten van loyaliteit aanwezig zijn, zo gebeurt dat in het groot bij regeringen. Zij hebben vaak de neiging uitsluitend het destructieve karakter te zien van zelfhandhaving van minderheidsgroepen en hun aanspraken op loyaliteit met hun minderheidsgroep in twijfel te trekken. Vanuit hun eigen optiek voelt de regerende meerderheid en de van hun zelfbeschikking beroofde minderheid zich in het ongelijk gesteld en dat zijn ze ook. Onder zulke omstandigheden is het niet reëel van ieder van de partijen te verwachten dat ze zich naar alle kanten rechtvaardig gedragen. Dat mag hen er echter niet van weerhouden een constructieve regeling in te voeren voor een rechtvaardigheid of billijkheid die zich ook bekommert om zelfbewuste loyaliteitsgroepen.
Zoals meerzijdige billijkheid een delinquente jongere helpt op constructieve manier uiting te geven aan zijn behoefte aan erkenning voor zijn verborgen loyale inzet voor zijn familie, kan zij ook groepsleden helpen creatieve middelen en manieren te vinden om hun loyaliteit te bewijzen.
Nieuwe initiatieven zijn nodig om uit de uitzichtloze situatie te geraken, waarin de wereld met betrekking tot het politiek terrorisme terecht is gekomen. Zo’n weg zou kunnen leiden tot het instellen van een platform ( Forum for intergroup process, FIP) voor kwesties tussen groeperingen. Een opdracht voor een dergelijk platform zou het opstellen van grondbeginselen voor een met alle betrokkenen rekening houdende billijkheid kunnen zijn. Met de poging te omschrijven wat een aanspraak op groepsloyaliteit legitiem maakt, zou een dergelijk forum ertoe kunnen bijdragen dat veel gewelddadig bloedvergieten wordt voorkomen; het zou ermee een nu bestaande leemte in het internationaal systeem kunnen opvullen.“
Minke Postma
Een roman als een Russisch sprookje, tegen de achtergrond van de Stalin-terreur, met de hongersnood en deportaties, van de jonge Russische schrijfster Guzel Jachina met als titel : Wolga Kinderen.
Een in mijn idee voorbeeld waar het publieke domein ten onder (dreigt) te gaan in de economie en het nieuwe maatschappelijk domein is de ontwikkeling van het kind. In deze tiende Mulock Houwer-lezing van 2021 betoogt Bert Wienen dat kinderen en jongeren in onze huidige prestatiesamenleving knechten zijn van de economie, die onder zelfdwang moeten werken aan de beste versie van zichzelf. Een vorm van kinderarbeid dus. Om die trend te keren, pleit Wienen ervoor om onderwijs en opvoeding weer los te weken van economische principes. Zodat kinderen de ruimte krijgen om zich te ontwikkelen tot gemeenschapsmens, in plaats van als betere versie van zichzelf. De volledige tekst van de lezing is tet verkrijgen door bijgevoegde link te kopiëren in de browser.
In college 8 eindigde het derde uur met het onderwerp de JoodsChristelijke traditie.
Een aardig artikel hierover is te vinden in Trouw zie link hieronder
Kort geleden heb ik bij Philos Groningen de twee delen bijgewoond van de lezing “Totalitarisme” door Petra Bolhuis. Zeer verhelderend en aanvullend op de toelichtingen die Margaret Canovan schreef in haar “Hannah Arendt. A reïnterpretation of her political thought”. Aangenaam was de nadruk die vooral in het tweede deel gelegd werd op het positieve in de democratische samenleving, namelijk op de correctie van een misstand die nog altijd mogelijk is; een bijna troostend tegenwicht tegen het insluipende cynisme.
In de lezing kwam ook verschillende keren de Verlichting ter sprake met de nadruk die daarin gelegd wordt op het denken vanuit de individuele morele verantwoordelijkheid.
Als ik het goed heb begrepen is de relatie met het onderwerp van de lezing dat één van de vormende elementen in de ontwikkeling naar een totalitaire bestuursvorm bestaat uit de aanwezigheid van een grote massa individuen, maar dan individuen die zich als overbodig ervaren.
Is daarom de conclusie gewettigd dat het Totalitarisme zoals Hannah Arendt dat beschrijft, een uitvloeisel is van de West Europese cultuur? En omgekeerd dat bijvoorbeeld in het Midden Oosten of in India die totalitaire bestuursvorm niet zal ontstaan?
Of zou dat alleen mogelijk zijn wanneer de export van het instrumenteel denken in het productieproces zoals die nu plaatsvindt, zich uitbreidt naar de behandeling van de werknemers? M.a.w. dat die werknemers in afwegingen naar winsthandhaving of -vergroting slechts gemanipuleerd worden als een productie-middel onder andere middelen en in sociale betekenis overbodig zijn?
Zijn deze vragen passend en zo ja is er over gepubliceerd?
Onlangs kwam ik via een persoon die zich bezig had gehouden met ‘contextuele therapie’ terecht bij Ivan Boszormenyi – Nagy.
Kunnen we hier misschien iets aan hebben als weg uit het totalitarisme?
Zie:
https://nl.wikipedia.org/wiki/Contextuele_therapie
https://www.nagyacademie.nl/over-i-b-nagy/ en https://www.nagyacademie.nl/gedachtegoed/
Maatschappelijke relevantie
Ook met het oog op een beter begrip van- en omgaan met maatschappelijke problemen, belangengroepen en conflicten is de contextuele visie van grote betekenis. Gezien de complexe toestand waarin de mensheid zich momenteel bevindt, kan onderstaand citaat van professor I.B. Nagy over groepsloyaliteit als drijfveer voor terrorisme, inspirerend zijn.
Citaat uit: I. Boszormenyi-Nagy “Grondbeginselen van de contextuele benadering”, Hoofdstuk IX “Groepsloyaliteit als drijfveer voor politiek terrorisme”, De Toorts, 2000, p.174-175, vertaling Nelly Bakhuizen :
“Zoals in het klein families dikwijls niet kunnen geloven dat in het asociale gedrag van delinquente jongeren aspecten van loyaliteit aanwezig zijn, zo gebeurt dat in het groot bij regeringen. Zij hebben vaak de neiging uitsluitend het destructieve karakter te zien van zelfhandhaving van minderheidsgroepen en hun aanspraken op loyaliteit met hun minderheidsgroep in twijfel te trekken. Vanuit hun eigen optiek voelt de regerende meerderheid en de van hun zelfbeschikking beroofde minderheid zich in het ongelijk gesteld en dat zijn ze ook. Onder zulke omstandigheden is het niet reëel van ieder van de partijen te verwachten dat ze zich naar alle kanten rechtvaardig gedragen. Dat mag hen er echter niet van weerhouden een constructieve regeling in te voeren voor een rechtvaardigheid of billijkheid die zich ook bekommert om zelfbewuste loyaliteitsgroepen.
Zoals meerzijdige billijkheid een delinquente jongere helpt op constructieve manier uiting te geven aan zijn behoefte aan erkenning voor zijn verborgen loyale inzet voor zijn familie, kan zij ook groepsleden helpen creatieve middelen en manieren te vinden om hun loyaliteit te bewijzen.
Nieuwe initiatieven zijn nodig om uit de uitzichtloze situatie te geraken, waarin de wereld met betrekking tot het politiek terrorisme terecht is gekomen. Zo’n weg zou kunnen leiden tot het instellen van een platform ( Forum for intergroup process, FIP) voor kwesties tussen groeperingen. Een opdracht voor een dergelijk platform zou het opstellen van grondbeginselen voor een met alle betrokkenen rekening houdende billijkheid kunnen zijn. Met de poging te omschrijven wat een aanspraak op groepsloyaliteit legitiem maakt, zou een dergelijk forum ertoe kunnen bijdragen dat veel gewelddadig bloedvergieten wordt voorkomen; het zou ermee een nu bestaande leemte in het internationaal systeem kunnen opvullen.“
Minke Postma
Op internet vond ik uit het boek van Hannah Ahrendt “Totalitarisme” een inleiding door de vertalers: “Makelaars in overbodigheid”.
Hierbij de link:
https://www.boomfilosofie.nl/media/2/inkijkexemplaar_arendt_-_totalitarisme_midprice_.pdf
(Vanaf blz. 7)
Met vriendelijke groet,
Miebeth KB
https://www.nporadio1.nl/fragmenten/nos-met-het-oog-op-morgen/66b745b1-a360-4679-b16a-b2eb92838c0c/2022-01-12-rancuneleer
Minke Postma
Een roman als een Russisch sprookje, tegen de achtergrond van de Stalin-terreur, met de hongersnood en deportaties, van de jonge Russische schrijfster Guzel Jachina met als titel : Wolga Kinderen.
Een in mijn idee voorbeeld waar het publieke domein ten onder (dreigt) te gaan in de economie en het nieuwe maatschappelijk domein is de ontwikkeling van het kind. In deze tiende Mulock Houwer-lezing van 2021 betoogt Bert Wienen dat kinderen en jongeren in onze huidige prestatiesamenleving knechten zijn van de economie, die onder zelfdwang moeten werken aan de beste versie van zichzelf. Een vorm van kinderarbeid dus. Om die trend te keren, pleit Wienen ervoor om onderwijs en opvoeding weer los te weken van economische principes. Zodat kinderen de ruimte krijgen om zich te ontwikkelen tot gemeenschapsmens, in plaats van als betere versie van zichzelf. De volledige tekst van de lezing is tet verkrijgen door bijgevoegde link te kopiëren in de browser.
Podcast 257 van Betrouwbare Bronnen met de titel: Poetins bizarre toespraak. Een inkijkje in de achtergrond van Poetins ideeën.
In college 8 eindigde het derde uur met het onderwerp de JoodsChristelijke traditie.
Een aardig artikel hierover is te vinden in Trouw zie link hieronder
https://www.trouw.nl/nieuws/joods-christelijke-traditie-zo-simpel-ligt-de-zaak-niet~b82601cb/
Kort geleden heb ik bij Philos Groningen de twee delen bijgewoond van de lezing “Totalitarisme” door Petra Bolhuis. Zeer verhelderend en aanvullend op de toelichtingen die Margaret Canovan schreef in haar “Hannah Arendt. A reïnterpretation of her political thought”. Aangenaam was de nadruk die vooral in het tweede deel gelegd werd op het positieve in de democratische samenleving, namelijk op de correctie van een misstand die nog altijd mogelijk is; een bijna troostend tegenwicht tegen het insluipende cynisme.
In de lezing kwam ook verschillende keren de Verlichting ter sprake met de nadruk die daarin gelegd wordt op het denken vanuit de individuele morele verantwoordelijkheid.
Als ik het goed heb begrepen is de relatie met het onderwerp van de lezing dat één van de vormende elementen in de ontwikkeling naar een totalitaire bestuursvorm bestaat uit de aanwezigheid van een grote massa individuen, maar dan individuen die zich als overbodig ervaren.
Is daarom de conclusie gewettigd dat het Totalitarisme zoals Hannah Arendt dat beschrijft, een uitvloeisel is van de West Europese cultuur? En omgekeerd dat bijvoorbeeld in het Midden Oosten of in India die totalitaire bestuursvorm niet zal ontstaan?
Of zou dat alleen mogelijk zijn wanneer de export van het instrumenteel denken in het productieproces zoals die nu plaatsvindt, zich uitbreidt naar de behandeling van de werknemers? M.a.w. dat die werknemers in afwegingen naar winsthandhaving of -vergroting slechts gemanipuleerd worden als een productie-middel onder andere middelen en in sociale betekenis overbodig zijn?
Zijn deze vragen passend en zo ja is er over gepubliceerd?
Herman Overmars.